Heerlijk intens blauw!
Bij de vijver staat een veldje van deze prachtige voorjaarsbrengers. Bij deze oosterse sterhyacint staan de bloempjes niet omhoog, maar zijn ze naar beneden geknikt. Bij de gewone sterhyacint die ook zo mooi blauw is dus omhoog. Ze zijn best zeldzaam onder de stinzenplanten. Familie van de asperge, dat zag ik niet aankomen 🙂
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
En heel fotogeniek vind ik. Er staan er een paar te bloeien. Vrijwel de hele plant is zijdeachtig behaard en bloeit paars van maart tot mei.
Zowel in de arcadische als de botanische tuin te vinden. Later meer over de mooie zaadpluisjes-bolletjes. In het wild helaas niet meer te vinden…
 |
 |
 |
 |
Langs de beek op het alpinum staan ze er al, de bloemen van het wit hoefblad. Ze lijken eerst wel uit een ei te komen, aan het eind van een zwarte wortel-tak. Familie van gewoon en groot hoefblad, ook beide in de botanische tuin te vinden. Ik vind ze nogal bijzonder, lekker fris tegen de nog kale omgeving, maar dat kan ook komen omdat ik gewoon en groot hoefblad veel vaker gezien heb. Ik ben altijd weer verrast en verwonderd als ik iets voor het eerst zie. Genieten. Ze hebben nog geen blad, dat verschijnt later. Een stinzenplant.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Mijn favoriete voorjaarsbloeier is toch wel het longkruid. Roze en blauwe bloempjes die zo lekker fragiel het licht door de kleurig geaderde bloemblaadjes laten komen. Hij houdt van vochtige schaduwrijke bossen en heeft een mooi donkergroen met lichtgroen gevlekt blad. De hele plant is ruw behaard en hoort bij de ruwbladigen. De bloemen zijn als knop, en net open, roze en worden later paarsblauw. Pulmo betekent ‘long’ en slaat op de gevlekte bladeren die men ooit op longweefsel vond lijken en een stof (silica) bevat die het longweefsel elastisch houdt.
 |
 |
 |
 |
De plant groeit in Nederland eigenlijk alleen als ‘stinsenplant’ hoewel menigeen het ook wel in de tuin zal hebben. “Stins” betekent steenhuis (in het Fries) en stinsenplanten groeien op oude landgoederen, boerenhoven, pastorietuinen, voormalige stadswallen etc, met name op rijke kleigrond die uit vijvers en grachten is gebaggerd. Ze zijn van elders uit Europa ingevoerd en meestal verwilderd. Het sneeuwklokje is de bekendste.
De voorjaarsbloemen springen de grond uit. Er bloeien alweer heel veel bolletjes en knolletjes: de zogenoemde stinzenplanten.
Juist nu omdat er nog geen blad aan de bomen zit en ze in het licht staan.
Vier anemonen dit keer. Behalve het bloementapijt van de (witte) bosanemoon (Anemóne nemerósa) onder de bomen, zie je op een paar plekken langs de ‘holle weg’ – achter het alpinum – ook de gele anemoon. De Oosterse en blauwe anemoon zijn blauwpaars en hebben veel meer bloemblaadjes.
 |
 |
 |
 |
