De naam doet niet veel goeds vermoeden, maar ik vind het een mooie plant. En hij bloeit midden in de winter, nu nog. Op het alpinum. Opvallend en prettig nu alles nog zo kaal is zijn de twee kleuren groen: het diep donkere blad en de zacht wit-geel-groene bloeistengel. De bloemblaadjes zijn diezelfde lichte kle ur groen, maar om aan te geven “ik ben heus een bloem” zit er een sierlijk rood randje op. De zaaddozen zijn typerend voor alle Helleborussoorten en wanstaltig! Maar dat komt (/lijkt) eigenlijk alleen omdat de bloemblaadjes nog zichtbaar blijven en de “peulen” enorm groot lijken. Maar zover is het nog niet, in mei zijn die te bewonderen.