Hangende zegge – Carex pendula

Hangende zegge – Carex pendula

Elk jaar val ik weer voor deze weelderige zegge die op veel plaatsen in de Botanische tuin staat. Daarbuiten overigens vrij zeldzaam.

Hij is te vinden op schaduwrijke vochtige plekken en varieert in hoogte van 50-150 cm. Het opvallendst zijn de hangende aren, waarvan de bovenste een mannelijke is (evt 2). Daaronder een aantal vrouwelijke. Hij, maar meer zij dus eigenlijk, bloeit nu. Later komen er kleine urntjes op de vrouwelijke aren. Dan realiseer je je eigenlijk pas dat dat allemaal afzonderlijke bloempjes zijn op zo’n aar. Elke bloem heeft 3 witte stempels zoals op de eerste foto hieronder.

Amandelwolfsmelk – Euphorbia amygdaloides

Amandelwolfsmelk – Euphorbia amygdaloides

Ze zijn niet erg opvallend, de wolfsmelksoorten. Waarschijnlijk omdat ze nogal groen zijn. Maar het is de moeite waard eens even in de bloem te turen. En je af te vragen, zoals ik, wat nou eigenlijk de bloem is…?
Het zijn schijnbloemen. Te beginnen met 2 kelkbladen die bij amandelmelk vergroeid tot zijn tot een kommetje. Er zitten (4) prachtige halvemaanvormige honingklieren, met hoornvormige uiteinden. Binnen die honingklieren zit één vrouwelijke bloem, omringd door meerdere mannelijke bloemen bestaande uit één meeldraad.

Alleen op de eerste foto zie je eigenlijk nog meeldraden, op de 2e zijn deze verschrompeld en is de vrouwelijke bloem bevrucht en heeft al een beginnend vruchtje (bolletje).
De bloemen zijn eenslachtig (alleen mannelijke of alleen vrouwelijke geslachtsorganen), maar omdat ze zo dicht bij elkaar zitten lijkt het geheel één bloem. Een schijnbloem.
De vruchten zijn de bolletjes die op de schutbladen hangen. Kaal en explosief. De naam wolfsmelk heeft te maken met het giftige melksap in de stengels. Amandelwolfsmelk is een Rode lijst plant, zeldzaam.

Lidsteng – Hippuris vulgaris

Lidsteng – Hippuris vulgaris

Een waterplant die nu weer boven het water uit komt steken, lijkt op een paardenstaart. Maar is dat niet want hij is van de weegsbreefamilie. De blaadjes (6-14stuks) zitten in dichte kransen rond de stengel en zijn ongeveer 2cm lang. Er komen in de zomer piepkleine bloemetjes in elke bladoksel. Ze hebben geen kroonblaadjes en ogen vooral groen. Maar dat duurt nog eventjes.

Varens ontrollen zich

Varens ontrollen zich

Vol verwondering kijk ik elk jaar weer naar varens die zichzelf zo prachtig ontrollen. Gracieus en levenskrachtig strekken ze zich uit. Hier een paar voorbeelden:

koningsvaren
bekervaren tongvaren
naam volgt later 🙂
Stinkend nieskruid – Helleborus foetidus

Stinkend nieskruid – Helleborus foetidus

De naam doet niet veel goeds vermoeden, maar ik vind het een mooie plant. En hij bloeit midden in de winter, nu nog. Op het alpinum. Opvallend en prettig nu alles nog zo kaal is zijn de twee kleuren groen: het diep donkere blad en de zacht wit-geel-groene bloeistengel. De bloemblaadjes zijn diezelfde lichte kle ur groen, maar om aan te geven “ik ben heus een bloem” zit er een sierlijk rood randje op. De zaaddozen zijn typerend voor alle Helleborussoorten en wanstaltig! Maar dat komt (/lijkt) eigenlijk alleen omdat de bloemblaadjes nog zichtbaar blijven en de “peulen” enorm groot lijken. Maar zover is het nog niet, in mei zijn die te bewonderen.