Heerlijk intens blauw!
Bij de vijver staat een veldje van deze prachtige voorjaarsbrengers. Bij deze oosterse sterhyacint staan de bloempjes niet omhoog, maar zijn ze naar beneden geknikt. Bij de gewone sterhyacint die ook zo mooi blauw is dus omhoog. Ze zijn best zeldzaam onder de stinzenplanten. Familie van de asperge, dat zag ik niet aankomen 🙂
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Langs de beek op het alpinum staan ze er al, de bloemen van het wit hoefblad. Ze lijken eerst wel uit een ei te komen, aan het eind van een zwarte wortel-tak. Familie van gewoon en groot hoefblad, ook beide in de botanische tuin te vinden. Ik vind ze nogal bijzonder, lekker fris tegen de nog kale omgeving, maar dat kan ook komen omdat ik gewoon en groot hoefblad veel vaker gezien heb. Ik ben altijd weer verrast en verwonderd als ik iets voor het eerst zie. Genieten. Ze hebben nog geen blad, dat verschijnt later. Een stinzenplant.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
De berg-iep of ruwe iep bloeit. Ik had dat eigenlijk nog nooit van dichtbij gezien: met prachtig paarsrode bloemen aan de kale takken. De (blad)knoppen zijn dof roodbruin en bedekt met haartjes, wat vooral aan de randen van de opengebarsten knopschubben goed te zien is.
Maar aan de takken het opzienbarendste van alles: ‘Schorsribben’. Wonderlijke vleugels van kurk, heel sprookjesachtig.
Meer foto’s over knoppen en littekens, schors en boomkronen, klik op de betreffende link.
 |
 |
 |
 |
Samen met een zee aan sneeuwklokjes zijn dit de eerste bloemen in de Botanische Tuin die door het afgevallen blad heen komen kijken op zoek naar zon.
Altijd weer bijzonder vind ik, het is een zeldzaam voorkomende plant. Tenminste de wilde vorm.
 |
 |
 |
Wat een wonderlijke plant als je die voor het eerst ziet. Ik vond hem op geen ander lijken. Mooi hartvormig blad en een lekker dynamische aanblik doordat de stengel zigzagt. De bloemen zijn trompetjes die van binnen bekleed zijn met haren zodat insecten er pas weer uit kunnen als de bloem bevrucht is omdat dan pas de haren weer verslappen. De bloemen staan eerst omhoog gericht zijn en gaan later hangen. Samen met mansoor is het ongeveer de enige in onze streken voorkomende soorten van de pijpbloemfamilie. Hij staat op het alpinum aan de boskant.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Meiklokje is een vaste plant (30cm) die in het wild voorkomt, het liefst op half-beschaduwde plaatsen. Onder de grond zit een kruipende wortelstok en daarom zie je vaak hele veldjes dicht opeen in bosrijke stukken, struwelen en brede houtwallen. Tussen 2 bij elkaar zittende bladeren komt een trosje van hangende klokjes die een heerlijke geur hebben.
In de 16e eeuw was al bekend dat de plant de hartwerking kan beïnvloeden. Gedroogde bloemen werden vroeger toegevoegd aan snuiftabak. Het lelietje-van-dalen is wel giftig. En de nationale bloem van Finland.
  |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |